Útsagnir í marknaðarføringini eru útgangsstøðið fyri metingina av marknaðarføringini. Útsagnir sum t.d “tilboð”, “útsøla”, “bert kr.”, “nú kr.”, “-xx %”, “avsláttur” viljað verða mett sum søluátøk, har vøran/tænastan er niðursett í mun til, hvat hon vanliga verður seld fyri.
Tá lýst verður við niðursettum prísi, skal prísurin verða niðursettur í mun til egnan prís. Vinnurekandi skulu kunna skjalprógva at hava havt eina ávísa sølu av vøruni/tænastuni í einum tíðarskeiði, á minst seks vikur, beint undan søluátakinum. Tá talan er um gerandisvørur, er tíðarskeiðið minst fýra vikur.
Krøvini til, hvussu nógv eintøk skulu vera seld fyri at staðfesta ein áðurprís, eru ymisk, alt eftir hvør vøra ella tænasta talan er um. Um talan er um eina vøru ella tænastu, ið hevur høgan umsetning, krevst ein ávís søla, áðrenn talan kann vera um staðfestan fyrrprís.
Útgangsstøðið er, at prísurin á vøruni/tænastuni, áðrenn tíðarskeiðið á seks vikur/fýra vikur, ikki skal roknast við í søluna fyri at staðfesta ein prís.
Um prísurin í seks viku/ fýra viku tíðarskeiðnum er ymiskur, kann bert samanberast við lægsta prísin í tíðarskeiðinum.
Prísurin kann bara marknaðarførast í eitt styttri tíðarskeið. Styttri tíðarskeið er tvær vikur og fyri gerandisvørur og árstíðarbundnar vørur 1 vika. Um omanfyri nevndu reglur ikki vera hildnar, verður niðursetti prísurin at síggja sum nýggjur normalprísur.
Gerandisvørur eru at skilja smbrt. forbrúkaralógini § 10, stk. 3, nr. 2 “levnedsmidler og andre varer til forbrug i husholdningen[2]”.
Árstíðarbundin vøra er at skilja sum, at vøran verður seld í eitt avmarkað tíðarskeið í einum ári, og orsøkin til hetta er nýtslueginleikin hjá vøruni, og hvussu vøran sær út. Hugtakið verður tulkað smalt. Sum dømi um vøru, ið er árstíðarbundin, kann nevnast jólapynt, føstulávintsklæðir o.l.
Sum dømi um vøru, ið ikki eru at meta sum árstíðarbundin, eru skúlataskur o.l.
Í allari marknaðarføring skal týðiliga gerast munur á vørum, ið verða seldar fyri niðursettan prís og vørur, ið verða seldar fyri vanligan prís.