§ 8, 1. stk., í marknaðarføringslógini er soljóðandi:
”Marknaðarføring, ið vendir sær til børn og ung, skal taka atlit til natúrliga góðtrúnið hjá børnum og ungum, og teirra vantandi royndir og vantandi evni at meta um ymisk viðurskifti, sum hava við sær, at tey eru løtt at ávirka og ímerkja.”
§ 8, 1. stk., í marknaðarføringslógini er ein tilvísing, sum áleggur fyritøkunum at vísa serlig atlit, tá tær skulu evna marknaðarføring, ið er vend mótvegis børnum og ungum.
Ásetingin er ein herðing av ásetingunum annars í marknaðarføringslógini – t.d. § 1 um um góðan marknaðarføringssið, § 3 um villleiðandi umrøðu og § 4 um lýsingaidentifikasjón – tá málbólkurin fyri marknaðarføringini er børn og ung.
Ein marknaðarføring, sum er í stríð við § 8, 1. stk., í marknaðarføringslógini, jf. § 1, kann bera í sær bann ella álegging, og revsing, um ein av revsiverdu ásetingunum í lógini er brotin, til dømis § 3 ella 4.
§ 8, 2. stk., í marknaðarføringslógini er soljóðandi:
”Marknaðarføring, sum vendir sær til børn og ung, má ikki beinleiðis ella óbeinleiðis eggja til harðskap, rúsevnisnýtslu, herundir alkoholnýtslu, ella til aðra vandamikla ella fyrilitaleysa atferð, ella á annan ósømiligan hátt brúka harðskap, ræðslu ella pátrúgv.”
Brot á ásetingina í § 8, 2. stk., í lógini verður revsað við bót, um ikki harðari revsing er uppiborin eftir aðrari lóggávu. Víst verður til § 28, 3. stk., í marknaðarføringslógini.
Tá støða skal takast til, hvat góður marknaðarføringssiður er tá tað um børn og ung umræður, kann millum annað (leinkja) “ICC’s[1] kodeks for reklame og markedskommunikation” geva íblástur. Her finnast ávísingar til, hvussu ein kann tryggja sær, at lýsingar ikki villeiða børn og ung, og hvussu ein verjir seg ímóti at skaða børn og ung sálarliga, moralskt og kropsliga og hvussu forðast kann fyri, at sosial virðir verða niðurbrotin.